De schilderkunst van Dick Haakman is een ode aan de vreugde van het leven.

Hij schilderde met plezier heel precies een fijn stilleven en met evenveel plezier kon hij daarna een verbeelding van zijn fantasie schilderen waarbij compositie en kleurenpalet  centraal staan. Bloemen zijn dikwijls zijn kleurrijke onderwerp en ‘s zomers stond zijn ezel regelmatig in zijn prachtige tuin. Het schilderen van muziek was een specialiteit van Dick Haakman. De liefde voor muziek werd voor een belangrijk deel gevoed door de liefde van Haakman voor zijn vrouw Mascha van Peijpe, een gewaardeerd concertpianiste. De muze van de muziek en de muze van de beeldende kunst zijn in dit paar nauw verbonden en dat levert een intens beleefde vorm van kunstuiting op. Die liefde wist Haakman treffend te vangen en met zijn palet en penseel en over te brengen op de toeschouwer.

Dick Haakman werd in 1934 in het Noord-Hollandse Bergen geboren. Een inspirerende wieg voor een kunstenaar. Bergen is immers wijd en zijd bekend vanwege de schilderkunst die er eind 19^de en begin 20^ste eeuw werd vervaardigd door impressionisten als Gestel, Conot, Mauve. De stijl kreeg zelfs een eigen naam: de Bergense School. En natuurlijk is Bergen de geboorteplaats van de beroemde dichter/schrijver Adriaan Roland Holst. Toen de jonge Dick 23 jaar was had hij het echter wel gezien in dat beroemde Bergen. Hij wilde meer van de wereld zien en vertrok naar de Verenigde Staten. Daar vond hij bij vliegtuigbouwer Lockheed emplooi als technisch tekenaar. Zes jaar later vond hij dat hij genoeg verdiend had en koos voor een bestaan als zelfstandig en onafhankelijk kunstenaar. Hij ging studeren aan de Kunstacademie van Los Angeles en verkreeg onder meer de opdracht om voor een kerk in Santa Monica een graflegging te schilderen. Het thema is bekend en begrensd. Maar hij kon er zijn techniek mee verfijnen en verbeteren. Daartoe bestudeerde hij het werk van oude meesters en met name Titiaan werd Haakman’s lichtende voorbeeld. Die studie werd de grondslag voor zijn eigen manier van werken.

Dick Haakman was een ouderwetse vakman. Hij schilderde nooit rechtstreeks uit de tube maar werkte altijd met zelfgemengde kleuren van het palet. Door die kleurmenging bereikte Haakman in zijn werk een bijzonder chiaroscuro zoals dat in vaktermen genoemd wordt. Chiaroscuro betekent het licht-schaduweffect dat een schilder in zijn werk weet te bereiken. Haakman beheerste eveneens het vak van het glaceren uitstekend. Met glaceren brengt de schilder zodanig transparante kleuren aan op het doek dat daardoor de kleuren nog intenser op de beschouwer overkomen.

In 1978 keerde hij terug naar Nederland waar hij zijn liefde voor de schilderkunst voortzette. Door zijn vakmanschap beheerste Dick Haakman vele stijlen. Die veelheid zou er op kunnen duiden dat de schilder nog ‘zoekende’ is naar een eigen stijl. Niets is minder waar. Zijn werk wordt wel degelijk gekenmerkt door een eigen toets. Die zal de toeschouwer onmiskenbaar herkennen. Haakman’s werk neigt soms naar een contemplatieve sfeer. Kijken naar zijn schilderijen is een zintuiglijk genoegen van kleurbeleving. De toeschouwer moet vooral genieten van de schilderijen net zoals de schepper ervan genoot toen hij het werk vervaardigde. Het werk van Dick Haakman houdt het midden tussen figuratie en realisme. Dat is ook afhankelijk van het onderwerp. Daaraan is de stijl ondergeschikt. Bovenal schilderde Haakman echter vooral wat zijn hart hem ingaf en ziet men een verinnerlijkte vorm van kunst. En als je heel goed kijkt hoor je misschien wel Schubert’s Forellenquintet of wellicht Beethoven’s Ode an die Freude. Dat zou heel goed kunnen. Haakman’s werk lijkt immers ook een ode aan de vreugde die het leven ons kan bieden.

Naast zijn creatieve werk hield Haakman zich ook bezig met het puur ambachtelijk restaureren en conserveren van schilderijen.

Hij overleed 1 januari 2018

mascha.v.peijpe@inter.nl.net